خوشا آنان که زینب یارشان شد
صداقت در عمل گفتارشان شد
به عباس اقتدا کردند و رفتند
علمدار حسین سردارشان شد
برگی از خاطرات :
آن شب، برادر سید عباس تقوی، مداح اهل‌بیت(علیهم‌السلام)، ذکر مصیبت باب‌الحوائج، حضرت عباس(علیه‌السلام) را می‌خواند و من بسیار منقلب شده بودم. یادم هست که گوشه‌ای از مجلس با حضرت عباس(علیه‌السلام) نجوا می‌کردم و در همان حال و هوا بودم که نام فرزندی که در راه دنیا بود را انتخاب کردم. پیش از آن مجلس، در ذهنم اسم‌هایی را ردیف کرده بودم اما آن شب، تصمیم گرفتم که نام فرزندم را «عباس» بگذارم. با مادرش مشورت کردم و او هم پذیرفت.
آن روزها گمان نمی‌کردیم که عباس، مثل صاحب نامش، در راه دفاع از حرم، به شهادت خواهد رسید.
پدر شهید (برگرفته از کتاب لبخندی به رنگ شهادت)
